Lekker gezond barbecueën met groenten?
Een paar maanden geleden nam een van mijn collega's een groente barbecueboek mee naar kantoor. Hieruit ontstond al snel het plan om als afdeling de daad bij het woord te voegen: een heuse groentebarbecue!
Blog van Nancy Lentjes, Projectleider bij het NAGF en groot fan van lekker en gezond eten.
Wij zagen het helemaal voor ons.Iedereen zou een recept uitzoeken, dat zelf voorbereiden en dat zouden we dan onder genot van een koel drankje in onze tuin opeten. Het boek werd watertandend uitgeplozen en niets leek ons lekkerder dan geroosterde worteltjes en venkelpakketjes.
Daarna vergaten we het een poosje. Totdat het idee kwam om ook partners uit te nodigen voor dit festijn. In ons geval betekende dit dat er meer mannen kwamen eten. Heel handig voor het werk achter een rokende barbecue en goed voor de saamhorigheid. De komst van de mannen bracht echter ook de roep om vlees met zich mee (niet omdat zij man zijn maar omdat zij niet zelf bij het NAGF werken).
Nu zijn we zelf ook niet vies van een goed stukje vlees dus één hamburgertje is oké, als het idee van de bijzondere groentegerechten overeind zou blijven. Met deze lekkere en makkelijke groenterecepten zouden we iedereen, dus ook onszelf wel overtuigen dat barbecueën niet per definitie over vlees hoeft te gaan.
Gisterenavond kwam het plan tot uitvoering. Het weer kon niet beter en de tafel stond erbij als in een Toscaanse bruiloft. Mijn collega's kwamen met grote bakken en zware boodschappentassen met voedsel, compleet met raspen, bakjes, pannetjes en kruiden. In het keukentje van ons tuinhuisje verscheen een kleurrijk pallet aan groenten en fruit. Het assortiment dierlijke eiwitten was inmiddels wel uitgebreid met kip, worstjes en garnalen. De kooltjes straalden ons gloeiend tegemoet. Het feest kon beginnen.
Eerst de vleeseters tevreden stellen. Na de hamburgers gingen de geblancheerde worteltjes op het rooster. Overgoten met citroenrasp, olie en loof werden ze gepresenteerd aan de gasten en met lof ontvangen. De worstjes lagen al te roosteren. Tot zover ging het goed.
Nu waren de gemarineerde venkelstukken aan de beurt. Goed ingepakt in folie mochten die een poosje op het vuur. Nadat in de overvolle keuken de Parmezaan was geraspt, werden er vingers verbrand toen de stomende pakketjes werden geopend. Voor ons verschenen zwart geblakerde venkelstukken. Zwart is in deze context slecht voor de gezondheid en toen de buitenste schillen verwijderd waren, restten ons verbrande vingers. Het was veel werk geweest en er bleef maar weinig over maar dat was wel heel lekker. Een collega merkte op dat het in een gewone oven waarschijnlijk veel makkelijker te bereiden was. Je mist dan wel de romantiek van het primitieve roosteren in de buitenlucht.
Omdat het vlees zonder problemen op tafel kon, zaten de meesten al vol voordat de volgende groentehapjes van de grill kwamen. De maïskolven zaten zelfs nog in de verpakking en gingen later weer mee naar huis. Gelukkig gaat een toetje er altijd in. Helaas was de barbecue inmiddels te veel afgekoeld om een karamellaagje om de fruitspiesjes te leggen maar dat voorkwam wel het inmiddels bekende verkoolde laagje.
Het opruimen van de keuken kostte wat meer tijd dan normaal maar we hebben genoten en geleerd. Of eigenlijk: we moeten nog veel leren. Dat roosteren van vlees snappen we wel, maar groente een beetje acceptabel van een eenvoudig rooster krijgen (ik bezit geen Green Egg of een ander geavanceerd grillgeval) is nog een redelijk onbekend. Maar als we veel oefenen moet het goed komen! (waarschijnlijk helpt het ook om minder vlees met zelfgemaakte pindasaus aan te bieden)