Minder strijd met je kinderen door het weekmenu
En toen zaten we toch weer thuis met het hele gezin. Nieuw jaar, nieuwe kansen en dus verscheen er ook een andere gezinskalender op de keukenmuur. Vijf rijen, voor ieder gezinslid een plek. Heel handig, vooral gezien het feit dat de digitale agenda van mijn dochter uit groep 6 soms meer Teams-afspraken op een dag telt dan mijn eigen werkagenda. Maar de grootste uitkomst bleek toch wel het linker onderhoekje te zijn op de agenda. Ruimte voor het weekmenu.
Met enige regelmaat, zo niet elke dag, komt de vraag al bij het ontbijt: wat eten we vanavond? Die vraag herhaalt zich rustig nog meerdere keren per dag. Het antwoord wordt vervolgens negen van de tien keer met tegenzin ontvangen.
'Ah, daar heb ik geen zin in'.
'Dat hebben we pas ook al gegeten'.
'Kunnen we niet wat anders eten?'.
'Dat ga ik dus echt niet eten'.
Dus op de eerste zondag van het nieuwe jaar begon ik braaf met het invullen van het weekmenu. Wat hebben we nog in huis, wat bestellen we gelijk even bij de online boodschappen… Het menu kreeg vorm.
Dus toen op maandagochtend de vraag gesteld werd kon ik direct doorverwijzen naar de kalender. Die actie moest die week een paar keer herhaald worden, maar aan het eind van de week begon ik het verschil te merken. In plaats van dat ik drie keer op een dag dezelfde vraag voorgeschoteld kreeg, zag ik ze nu naar de kalender lopen. Soms klinkt er een YES, soms wordt er een beetje sip gekeken. Ook zijn het goede onderhandelaars, want ze hebben inmiddels door dat vader en moeder best bereid zijn om eens een dagje te wisselen. Maar de grootste overwinning is toch wel dat wij veel minder gezeur over het eten ervaren. Op de een of andere manier ervaren de kinderen het nu meer als een gegeven in plaats van dat ze er strijd over gaan voeren. Een goede kans om bepaalde groenten op het menu te zetten of juist nieuwe groenten te introduceren. Misschien werkt het niet bij iedereen, maar bij ons thuis houden we deze er in!
Veggieblogger: Anne Marie Borgdorff